गजल

अजम्बरी माया छुटाई आएँ
मनभरि व्यथा लुकाई आएँ

कर्तव्यको बाटो रोजेर हिँड्दा
गहभरि आँसु सुकाई आएँ

उज्ज्वल भोलि पार्नुछ भन्दै
विवशताभित्र परेर आफू
बहुमूल्य मान चुकाई आएँ

परदेशमा घर सम्झेर रुँदा
सोच्दैछु म शिर झुकाई आएँ